NV, borstverkleining
Donderdag 22 juni 2006
Hallo, vorige week woensdag 14 juni ben ik voor een eerste consult voor een borstverkleining naar MCS geweest. Kennis gemaakt met dr. Stevens. Beetje gespannen zat ik samen met mijn man in de wachtkamer toen dr. Stevens haastig voorbij kwam lopen. Even gehaast zei hij tegen een meisje dat hij er zo aan kwam. Lèaat, lèaat (rustig, rustig) dacht ik bij mezelf. Maar dr. Stevens is een druk man. Eenmaal in de spreekkamer veranderde die indruk niet. Een druk man. Ik was daar voor een eerste consult voor een borstverkleining. Ik draag maat 75 E. Voor mij iets teveel, al jaren. Maar een verkleining van je borsten is niet iets dat je in een opwelling moet doen naar mijn idee. Dus de wens om mijn Jip&Janneke een paar maatjes kleiner te laten maken was er al jaren, maar tussen wens en de uitvoering daarvan zit nog een hele grote afstand. Want het is natuurlijk niet zonder consequenties. Er is een operatie voor nodig met narcose, er ontstaan littekens, pijn en een herstelperiode van minimaal 6 weken.
Vorig jaar ben ik door omstandigheden 9 kilo afgevallen. Veroorzaakt door heel veel stress en ellende. Ik woog 72 kilo en ging naar 63 kilo. Op het laatst was ik griezelig mager. Maar mijn borsten waren ook kleiner geworden, ruim 1 maat. Ik kon net een bh met D cup aan. Wat was ik ondanks alle ellende gelukkig met die verandering! Dit was voor mij de doorslag, het goede en gelukkige gevoel dat die verkleining van mijn borsten gaf. Dat is alle consequenties waard. Hoewel ze nog steeds te groot waren en natuurlijk niet op hun mooist was het toch een klein geschenk in een nare tijd. Maar mager blijven was geen optie. Ik ben gelukkig in de loop van het jaar weer aangekomen tot ca. 70 kilo, dat is goed zo. Ik ben 1.77 lang dus een goede verhouding. Het consult verliep prima. Ik was nog een beetje bang dat dr. Stevens zou zeggen dat ik me druk maakte om niks en dat het tegenwoordig mode is om grote borsten te hebben. Dat andere vrouwen er een hoop geld voor over hebben om te krijgen wat ik van moeder natuur heb gekregen. Maar nee, dat zei hij gelukkig niet. Dat is natuurlijk ook niet belangrijk. Het gaat om mijn gevoel bij mijn borsten en niet wat iemand anders graag zou willen. In de spreekkamer moest ik met ontbloot bovenlichaam voor de spiegel komen staan. Een naar moment. Voor mijn gevoel ging ik met iets waar ik niet blij mee ben naar een man toe die ik nog nooit had gezien. Stelde mezelf letterlijk bloot aan zijn mening en handen en moest met hem meekijken in de spiegel naar mijn voor mijn gevoel, veel te grote borsten. Niet fijn. Maar dr. Stevens was heel aardig en snapt wel dat zijn patiënten niet trots zijn op wat ze willen veranderen. Dus hij ging er dan ook op een prettige manier mee om. Hij nam de tijd (ondanks dat het een druk man is) om alles precies uit te leggen en iedere vraag die mijn man of ik had te beantwoorden. Ik had er geen naar gevoel aan overgehouden. Hij wees in de spiegel aan wat er zou gaan gebeuren. Het tepelhof wordt gedeeltelijk losgemaakt en opnieuw gepositioneerd, er ontstaat een insnede recht naar beneden vanaf het tepelhof en er komt een kleine horizontale insnede in de plooi onder mijn borst. De horizontale insnede is veel kleiner dan vroeger. Een fijn idee. Omdat ik gezond ben (voor zover ik weet) en gezond leef, niet drink, niet rook, gezond eet en sport, is de kans dat de operatie helemaal slaagt en de wonden goed genezen optimaal. Voor ik een afspraak voor de operatie kan maken moet ik eerst een mammogram laten maken omdat dat bij mij nog nooit gebeurd is. Ik ging met een goed en optimistisch gevoel naar huis.
Dus vandaag naar de dokter geweest voor de verwijzing. De dokter keek me een beetje verwonderd aan dat ik een borstverkleining wilde. Als je vind dat je te grote borsten hebt wordt je een meester in het verbergen ervan! Ik vertelde haar mijn maat en ze zei ‘ik draag 85 D’. Ik keek naar haar borsten en dacht, ga weg! Dat zijn kleintjes!! Ja, maar ik heb een hele kleine borstomvang zei ik tegen haar. Toen begreep ze het. Ze was nog bezorgd of de C cup die ik waarschijnlijk overhoud niet te klein is ha,ha! Wel lief. Maar als je zelf nooit te grote borsten hebt gehad, kun je je niet voorstellen wat voor een groot ongemak dat kan zijn en hoe negatief het kan zijn voor je zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde. Hoewel te kleine borsten hetzelfde effect kunnen hebben denk ik. Maar een C-cup is toch een mooie maat, of niet soms? Aanstaande dinsdag 27 juni heb ik een afspraak in het ziekenhuis voor het mammogram. 4 dagen later is de uitslag bij de dokter bekend. Ik moet nu aldoor aan een aangetrouwd nichtje denken. Ze is lang geleden gestorven aan een hersentumor toen ze 34 jaar oud was. Ik heb vorig jaar het dagboek mogen lezen dat ze bijgehouden heeft tussen het moment dat de diagnose was gesteld en een week of 2 voor ze stierf. Toen ik het las hoorde ik aldoor haar stem in gedachte, alsof ze het aan me vertelde. Dat ik nu steeds aan haar moet denken komt denk ik omdat ik een mammogram moet laten maken en gevraagd ben of ik mijn ervaringen van mijn operatie op wil schrijven. Ik ga er vanuit dat ik gezond ben maar…….. Nee daar moet ik maar niet aan denken. Maar er is altijd een kans dat er iets op het mammogram gevonden wordt. Als dat zo is, is het een geluk dat ik die foto moet laten maken. Dan ga ik niet voor een borstverkleining maar voor een borstreconstructie. Dat overkwam Anastacia ook. Ik heb meteen vandaag een afspraak voor de operatie gemaakt. 9 augustus is de grote dag. Er wordt een informatiepakket voor de operatie en operatiedag toegestuurd en daarin wordt o.a. vermeld wat de operatietijd waarschijnlijk zal zijn. Heel spannend!
Dinsdag 27 juni 2006
Vandaag voor het mammogram naar het ziekenhuis geweest. Een hele vreemde ervaring. De assistente legt je borst tussen twee platen in en drukt hem zo plat mogelijk. Eerst een recht van voren, zodat de boven en onderkant vd borst gefotografeerd kan worden en daarna een van de zijkant van iedere borst. Terwijl ik daar zo stond met een borst tussen de platen geklemd voelde ik me redelijk hulpeloos. Je staat letterlijk met je borst tussen twee platen vastgeklemd en kan je onmogelijk nog bewegen. Wegrennen is er dus niet bij! ha,ha! Niet dat het pijn doet, helemaal niet. Als de zijkant van je borst gefotografeerd moet worden “drukt” de assistente als het ware je borst opzij, dan komt de bovenplaat naar beneden en vervolgens haalt de assistente voorzichtig haar hand weg terwijl de bovenplaat je borst nog iets platter drukt. Het deed mij erg denken aan iemand die zijn gezicht plat tegen het raam aandrukt, dat ziet er ook niet uit. Het was allemaal zo gepiept, binnen 10 minuten stond ik weer buiten. En nu maar in spanning afwachten of mijn Jip&Janneke helemaal gezond zijn. Dinsdag a.s. kan ik de dokter bellen voor de uitslag.
Woensdag 5 juli 2006
Vandaag de dokter gebeld voor de uitslag van het mammogram. De assistente van de dokter kon de uitslag niet meteen vinden. Dus het duurde even. Het leek alsof er een probleem was en daar werd ik een beetje zenuwachtig door. Na wat wel een uur leek kwam de assistente weer aan de telefoon om de verlossende woorden te spreken dat alles normaal is met mijn borsten. Geen verdikkingen en normaal uitziend weefsel. Een heel, heel fijn idee! Best wel goed eigenlijk zo’n mammogram. Als je dat af en toe laat doen weet je zeker dat je borsten op dat moment nog gezond zijn, of niet. Ingeval van niet kun er op tijd bij zijn. Nog een maand dan is de operatie.
Woensdag 9 augustus 2006
Vandaag was de grote dag! Mijn man had ‘s morgens nog even foto’s gemaakt van mijn oude borsten en daarna zijn we op weg naar Den Haag gegaan. Beetje gespannen, maar niet zenuwachtig of bang. Eigenlijk was eindelijk het moment aangebroken dat de wens en de uitvoering daarvan samenkwamen. Wel een raar idee dat mijn borsten nu voor de rest van mijn leven zouden veranderen. Want ook iets wat je niet fijn vind aan je eigen lichaam is vertrouwd. Om 10.45 uur moest ik aanwezig zijn om kort daarna geopereerd te worden. Iedereen is heel aardig en zorgzaam voor me geweest. Ik kreeg een 1 persoonskamer, net als alle kamers in MCS, en mocht me rustig omkleden en op bed gaan liggen. Als eerste kwam de verpleegkundige even nog wat foto’s maken van de oude borsten. Kort daarna kwam de anesthesist om zich voor te stellen en zonodig mij gerust te stellen. Hij zou goed voor me zorgen zei hij. Ik hoopte maar dat hij een man van zijn woord was ha, ha. Daarna kwam dr. Stevens nog wat foto’s maken en als een ware Picasso op m’n Jip en Janneke tekenen! Met een speciale viltstift tekende hij de lijnen waar de insnedes zouden plaatsvinden en waar het tepelhof naartoe verplaatst zou worden. Behalve dat mijn borsten kleiner gemaakt zouden worden zouden ze ook 3 á 4 cm gelift worden. Want door hun gewicht zaten ze ook te laag. Toen dit allemaal achter de rug was werd ik even later opgehaald om naar de operatiekamer te gaan. In de operatiekamer mocht ik op de operatietafel gaan liggen en vervolgens werden er allerlei voorbereidingen getroffen. Terwijl ik daar zo lag en alles maar onderging kwam er een enorme sigarettenlucht over me heen. Heel even dacht ik dat m’n lang geleden overleden oma aanwezig was in de operatiekamer, maar ik heb het vermoeden dat er een levende stevige roker aanwezig was. Jongens wat een lucht!! Even later kreeg ik een prikje in m’n arm en een vriendelijk ‘welterusten’ en het volgende moment werd ik wakker in m’n kamer. Het eerste dat ik dacht was ’ik weet niet hoe ik met deze pijn de komende week door moet komen’. Het deed tussen m’n borsten heel erg veel pijn. Ik durfde me niet te bewegen, want dat deed echt ontzettend pijn. Ik was er wel op voorbereid dat ik pijn zou kunnen hebben maar hier had ik me geen voorstelling van kunnen maken. De verpleegkundige kwam even later binnen om te kijken hoe het met me ging en vroeg of ik een pijnstiller wilde, daar maakte ik dankbaar gebruik van. Zodra de pijnstiller werkte was het allemaal weer heel erg goed te doen. Toen zag ik ook pas dat ik in een soort van hele brede rubberen pleister gewikkeld zat. Dat verband moet er een week om blijven zitten. Ik kon me van de operatie zelf natuurlijk niets herinneren. Men zegt dat je een droomloze slaap hebt onder narcose, maar toch kon ik me vaag herinneren dat ik heel erg had liggen dromen en ook tijdens de narcose een pijnsensatie had gehad. Aan de rechterkant, net zoals je pijn ervaart als je daarover droomt. Een vreemde herinnering. Na enige tijd kreeg ik m’n eerste nieuwe bh aangedaan. Wat schattig! Ik kon me niet herinneren wanneer het voor het laatst was geweest dat ik zo’n klein bh-tje aangehad had. En inderdaad was er een C-cup overgebleven! Ik was eindelijk verlost van het zware gewicht op m’n maag en ribben!! Er is per borst 220 gram vet- en klierweefsel verwijderd. De operatie was zo goed verlopen dat het niet nodig was om drains aan te leggen in mijn nieuwe borsten. Vanwege de drains moet je bij deze operatie een nacht blijven. Ook al waren er bij mij geen drains nodig ik moest natuurlijk toch een nacht blijven. Ik werd goed in de gaten gehouden. Of alles wel zacht bleef en ik niet al teveel vochtophoping kreeg. Alles verliep zoals ik me maar wensen kon. ’s Avonds was mijn man nog even op bezoek geweest en ook hij vond ze nu al heel mooi. Toch fijn dat ik niet de enige ben die blij is. De volgende ochtend mocht ik weer naar huis. Mijn man kwam me halen, want zelf autorijden was er voorlopig niet bij natuurlijk. Al met al was alles heel goed verlopen en ik nu al heel erg tevreden met het resultaat.
Woensdag 16 augustus 2006
Vandaag een week geleden geopereerd. We gaan vandaag voor de eerste controle en het verwijderen van het verband. Ik heb afgelopen week niet veel gedaan. Kon ook niet, want bewegen is nog best wel pijnlijk. Niet ondraaglijk dat ook niet, maar m’n armen mocht ik bv niet boven m’n schouders optillen. Nou dat laat je ook wel uit je hoofd. Als je even niet oplet gebeurt het natuurlijk in eerste instantie wel een keer, dat doe je maar 1 keer want dat is best pijnlijk onder je borsten. M’n bh moest dag en nacht om blijven en douchen ik kon alleen maar m’n onderlichaam. M’n borsten moesten tenslotte droog blijven. Haren wassen deed ik op m’n knieën naast de douchebak ha,ha. Slapen met 4 kussens. 2 onder m’n rug en 2 onder m’n hoofd zodat ik als het ware enigszins zittend sliep. Ik voelde me alsof ik op een troon sliep, ik zal blij zijn als ik weer gewoon plat kan liggen en op m’n zij kan slapen. Als ik ’s avonds om de bank lag deed ik dat ook half zittend, zodra ik plat ging liggen kreeg ik hartkloppingen. Dus hoewel ik graag even plat wil liggen doe ik dat dus toch maar niet. Vandaag ongesteld geworden. M’n borsten doen vanbinnen zeer, door de ongesteldheid en de operatie van een week geleden. Veel meer zeer dan normaal. Om 11.00 uur had ik een afspraak bij dr. Hortoglu, aardige man. Hij haalde het verband weg wat overigens geen pijn deed. Ik had wel verwacht dat het wat pijnlijk zou zijn omdat het eigenlijk een heel grote kleverige pleister om me heen was. Ik mocht toen voor het eerst mijn nieuwe borsten in de spiegel bekijken. Ik wist eerst niet goed wat ik zag. Kreukelig, beetje groenig en hier en daar blauw, rare vorm, de tepels wezen wat naar binnen en m’n borsten waren aan de onderkant echt plat. Ze deden me in eerste instantie denken aan 2 net geboren katjes. Het koppie nog ingedeukt en de oortjes nog verfrommeld. Maar hoe vreemd ze er ook uitzagen, als ze er zo uit waren blijven zien was ik er nog heel erg blij mee geweest. Het duurt 6 weken voordat je ‘genezen’ bent en dan duurt het nog wel 4 of 5 maanden voor de uiteindelijk vorm bereikt is. Van dr. Hortoglu mocht ik met een dag of 3 beginnen met het smeren van littekencrème van Biodermal. 2 maal daags. Ik zal braaf alles doen dat ik moet doen. Niet meer tillen dat 1 kg. En rustig aan doen. Ja, dokter.
Donderdag 31 augustus 2006
Gisteren was het 3 weken geleden dat ik geopereerd ben. Vannacht mocht m’n bh voor het eerst uit. Ik had gedacht dat ik dat heerlijk zou vinden, maar doordat m’n borsten nu wat ondersteuning missen was het vooral met van de ene op de andere zij draaien nogal pijnlijk. Verder geneest mijn linker borst sneller en mooier dan de rechter. Op de rechter zit een raar flubbertje op m’n tepel, alsof ik een extra tepel heb en de horizontale insnede geneest minder mooi dan de linkerkant. Het lijkt bij de rechter borst net alsof er een driehoek van litteken zit vanaf de horizontale insnede naar de verticale toe. Aan de linkerkant is dat niet zo. Ik hoop maar dat dat allemaal goed komt want het is niet echt mooi. De horizontale insneden zijn ook veel dikker en roder als de verticale insnede en het litteken rond m’n tepel. Nou ja, heb 27 september weer een controle dus ik moet nog even geduld hebben voor er iets over te zeggen valt. Maar, ben nog steeds heel erg blij met m’n veel kleiner borsten.
Woensdag 27 september 2006
Vandaag de 2e controle. Weer bij dr. Hortoglu, weer om 11.00 uur. Volgens dr. Hortoglu geneest alles heel mooi en voorspoedig. Het ‘flubbertje’ op m’n rechter tepelhof is een ‘trapje’ zegt dr. Hortoglu. Hij heeft er een notitie van gemaakt en als het niet weggaat zal het alsnog weggehaald worden. De plooien die nog rond m’n tepelhof en langs de verticale insnede zitten trekken nog weg. Zoniet dan wordt een eventueel nog achtergebleven plooitje alsnog glad gemaakt. Ik snap nu ook waarom het tussen m’n borsten zo’n pijn deed toen ik wakker werd. Dat was vochtophoping. Er zit nog steeds veel vocht opgehoopt vooral tussen m’n borsten. Daar doet het nog steeds wel eens pijn. Dr. Hortoglu liet ook zien dat daar nog best wel wat vocht zit. Hij drukte er op, au!, en het deukje bleef even staan voor de huid weer glad trok. Verder gaat alles heel goed. Mijn tepels zijn alleen heel erg gevoelig, vooral de rechter. Zo gevoelig, zeg maar rustig pijnlijk, dat ik in mijn bh wattenschijfjes over mijn tepels heen leg. Ik gebruik Boegem om de littekens soepel te houden en de littekenvorming zoveel mogelijk tegen te gaan. Boegem is een brandwondenzalf, ontwikkeld door meneer Boegem, op natuurlijke basis en heel erg vet. Het gaat o.a. littekenvorming bij brandwonden tegen en het neemt de pijn van de brandwond weg. Ik heb er tot nu toe veel baat bij. Dr. Hortoglu heeft me opgedragen om de watjes niet meer te gebruiken omdat de gevoeligheid dan eerder wegtrekt. Ik zal braaf zijn en doen wat hij zegt, hoewel het wel heel pijnlijk is. Ik mag weer een beetje gaan sporten en onder de zonnebank. Gelukkig, ik mis m’n paard. Ik ben af en toe wel bij haar wezen kijken, maar kon natuurlijk niet echt iets met haar doen. Ze staat heel tevreden dag en nacht in de wei, bofkont! Ik ga maar beginnen met rustig aan fitnesstraining te doen en yoga. Dat doe ik al jaren. Ik kan alleen zeker tot eind september niet op m’n buik liggen, maar dat mag geen probleem zijn. Ik heb nog 1 controle afspraak, op maandag 11 december bij dr. Stevens zelf.
Maandag 11 december 2006
Het is nu 4 maanden geleden dat ik geopereerd ben en vandaag heb ik een laatste controle afspraak, met dr. Stevens om 09.25 dus vroeg, vroeg vertrokken. Maandagochtend, slecht weer en knooppunt Utrecht voorbij moeten!! We waren wonder boven wonder op tijd. Alles is uiteindelijk heel mooi genezen. Het trapje is vanzelf verdwenen, ik heb geen plooitjes overgehouden en de horizontale insneden/littekens worden langzaamaan minder rood en minder dik. De driehoek onder m’n rechterborst zie je niks meer van. En de gevoeligheid in mijn tepels is ook weer naar een normaal punt teruggekeerd. M’n borsten zijn uiteindelijk beide even mooi genezen. Ze hebben een goede stand en zijn in de juiste vorm gedaald. Van de littekens rond m’n tepels en van de verticale insnede is alleen nog een lichtroze streepje over, nu al. Ik merk nu bijna niet meer dat ik borsten heb. Vroeger waren ze altijd heel nadrukkelijk aanwezig. En grote borsten zitten bij mij in de familie dus heel normaal vind iedereen. Maar ook heel lastig! Een blouse past nooit, een bikini en bh vind je alleen in de duurdere merken en dan ook nog een altijd met beugel. Strapless jurken of shirtjes, uitgesloten. De omvang van grote borsten op een veel kleiner gebouwd lichaam passen niet bij elkaar. Ik heb dat altijd als een groot ongemak ervaren, tot aan frustrerend toe. Het ergste was wel het gewicht dat ik altijd meedroeg en het gekijk op straat. Dr. Stevens heeft nog een laatste stel foto’s gemaakt van het eindresultaat en mij de foto’s van voor de operatie laten zien. Ik kon bijna niet geloven dat ze echt zo groot waren, goeiedag hé! Ik voel me bevrijd van een grote last! Ik zou het absoluut zo weer over doen, het is alle ongemak meer dan waard. Voor de rest van m’n leven een normale maat borsten, heerlijk!!
