MV, 21 jaar, Borstvergroting
Ik ben een 21-jarige studente uit Amsterdam.Voordat ik een borstvergroting onderging bij Dokter Stevens had ik een 75A, wat nu een prachtige 75C is geworden. Ik ben redelijk groot, waardoor de kleine cup A niet bij mijn lichaam paste. Mijn borsten waren niet mooi gevormd en de ene was kleiner dan de ander. Sinds mijn 16e zat ik al te denken over een borstvergroting, maar ik heb netjes gewacht tot mijn huidige leeftijd om deze levensveranderende beslissing te nemen.
(voor en na)
(voor en na)
Door twee vriendinnen die een zelfde operatie hebben gehad bij het Medisch Centrum Scheveningen, ben ik bij Dokter Stevens terecht gekomen. Ik heb eerst een consult gehad met een andere chirurg, waar ik achteraf niet zoveel vertrouwen in had. Ik besloot nog een consult aan te vragen, bij dokter Stevens. Hij stelde mij erg op mijn gemak en kwam zeer professioneel over. Daarnaast begreep hij ook waarom ik dit deed. Hij vertelde mij aanzienlijk meer informatie dan de andere chirurg en beter advies.
Een aantal weken later was het zover, een spannende dag! Ik heb nog nooit zoveel in de stress gezeten als die ochtend. Ik was gestopt met roken, voor de operatie, dus een geruststellend sigaretje zat er niet in. Twee vriendinnen hebben wij weggebracht, zij stelde mij lekker op me gemak.
Bij aankomst heb ik een kleine 10 minuten in de wachtkamer gezeten, waarna ik werd opgehaald door een zuster. Zij gaf me een prachtig ziekenhuispakje, en ik mocht even een uurtje gaan liggen en ontspannen. Ontspannen zat er niet echt in, omdat je weet dat je opgehaald gaat worden en onder het mes gaat. Voordat dit gebeurde, kwam de anesthesist nog even praten, en daarna dokter Stevens nog even.
Ik weet nog dat ik die kamer in ging en moest gaan liggen, voordat ik het wist was ik van de wereld. Wat een gek gevoel is dat, onder narcose gaan.
Ik werd wakker en kon alleen maar onzin uitkramen. ‘Dokter Stevens, ik heb over u gedroomd’ ‘Waar bent u nou, dokter Stevens’. Een van de weinige dingen die me bijstaan.
Ik werd op een bed gelegd, en de zusters waren bij me. Ik durfde niet te kijken naar het resultaat, omdat ik wist dat het er nog niet echt aantrekkelijk uit zou zien.
Dokter Stevens kwam nog even kijken hoe het ging en kwam me vertellen dat de operatie (gelukkig) geslaagd was.
De pijn is op dat moment niet fijn. Het lijkt alsof er een deuk in je borstkas zit, waardoor je kortademig bent. Bewegen is uit den boze, ik kreeg op een gegeven moment thee en koekjes, maar ik durfde ze niet te pakken omdat het gewoon pijnlijk en beurs was. Ik was ook erg misselijk, waar ik voordat ik weg mocht iets tegen kreeg. Voordat ik weg mocht, moest ik nog plassen. Een hel, want je aankleden en lopen is verschrikkelijk. Je voelt je echt een idioot. Je krijgt een sportbeha aan, en er zit een soort tape over je hechtingen en een strakke band boven je borsten.
Eindelijk mocht ik naar huis, heerlijk dacht ik. Nog helemaal roze van de jodium, zat ik als een idioot in de auto. Gelukkig ging het lopen naar de auto wel goed allemaal, je kan je prima bewegen. Ik had op dat moment verwacht dat het erger zou zijn. De autorit daarentegen is drama, je voelt elke bocht, tramrails, en hobbel. Gelukkig ben je nog wel wat wazig van de narcose, dus voordat je het weet is het voorbij! Een tip, neem een kussen mee!!
Thuis aangekomen ben ik gaan liggen en meteen in slaap gevallen. Wakker worden was moeilijk, pijnstillers zijn uitgewerkt, waardoor je veel pijn hebt. Opstaan is het ergste van het hele borstvergroting proces!! Ik kon niet omhoog komen, omdat je je armen niet mag gebruiken en je buikspieren ook niet kan gebruiken. Het is gewoon pijnlijk, dus het is fijn als je veel kussens onder je rug legt zodat je rechtop blijft zitten en zorg ervoor dat er vriendinnen/familie bij je zijn, die je kunnen helpen.
De week verliep snel, je ligt in bed. Vrienden komen op bezoek, er wordt voor je gekookt, je slaapt veel, en ik had een dvd-collectie aangeschaft, dus ik had wel wat te doen! Na een week moest ik weer terug naar Medisch Centrum Scheveningen voor controle. Ik had al een hele week een band boven me borsten, zodat ze niet zouden verschuiven of wat dan ook. Stiekem hoopte ik dat deze band af zou mogen, maar helaas moest ik hem nog zes weken om houden, waar je trouwens wel snel aan went. De hechtingen gingen eruit, en het was prachtig geworden. Ik was er zo ontzettend blij mee. Ik mocht ook na een week EINDELIJK douchen, wat heel eng, maar zo heerlijk was!!
De komende zes weken waren gewoon veel rust. Ik ben stiekem wel uit geweest, naar een club waar je ook rustig kon zitten. Top dus!
Het is echt prachtig geworden, het ziet er ongelooflijk natuurlijk uit. Ze zijn ook niet te groot, ik zal dokter Stevens altijd dankbaar zijn. Het heeft echt veel veranderd, ik ben nu blij als ik in de spiegel kijk. Bikini’s zijn geweldig om aan te passen, wat was dat ongelooflijk kicken om te doen! Beha’s staan me ineens prachtig! Alle dames die erover nadenken, moeten dit gewoon echt doen! Ik kan iedereen ook echt verzekeren dat ze bij dokter Stevens een geweldig resultaat krijgen!!!
