Jacqueline G
Reden van komst
Wintersport Kerst 1999:
37 Jaar, ruim 1 meter 80 lang en bijna 95 kilo schoon aan de haak! Erg frustrerend om allemaal leuke skipakjes te zien in etalages en zelf beperkt te zijn tot de herencollectie…..de knop ging om. Ik ging afvallen en de weg naar het fitness centrum werd gevonden….
April 2000:
Streven was onder de 80 kilo en zowaar werd de 77 kilo bereikt na 3 maanden. Iedereen zei tegen mij…wat er snel af gaat komt er snel weer bij, gelukkig door verandering van eetgewoontes en fitness is dit niet gebeurd!
Jawel….shoppen werd leuk want er zijn leuke kledingstukken te koop in maat 42.
Door het trainen bleef mijn huid ook aardig in conditie en het enige minpuntje op dat moment waren mijn borsten….een Keniaanse vrouw zou er jaloers op zijn geweest.
Juni 2000:
Mijn eerst bezoek aan Medisch Centrum Scheveningen om te informeren naar een borstcorrectie…..kan je eindelijk strakkere truitjes aan omdat je niet meer tonnetje rond bent ziet het er niet uit door een paar vellen in je BH.
September 2000:
De borstlift operatie is achter de rug, zeer geslaagd en super meegevallen. Ik heb een kleine stevige borst en mijn vellen zijn verleden tijd. Van degelijke BH’s die in de categorie ondergoed vallen wordt dan ook snel de overstap gemaakt naar de categorie lingerie.
Januari 2002:
Vindt je eerst 95 kilo “te zwaar”, je bent snel gewend aan je “nieuwe” uiterlijk van 77 kilo …..op naar maat 40. Een volgende afvalperiode wordt ingezet en binnen 1½ maand is maat 40 bereikt…weer 7 kilo eraf!
Mei 2006:
Inmiddels 44 jaar en nog steeds 70 kilo…door minimaal 5 dagen per week een uur te trainen en steeds op mijn eten te letten (behalve in het weekend) heb ik uiteindelijk maat 38-40 bereikt. Er bleef alleen toch wel iets irriteren….mijn buik!!!
Alles aan mijn lijf is redelijk in model gekomen door te trainen alleen, ondanks al die jaren buikoefeningen bleef er een vervelende zwemband zitten.
Wederom werd een afspraak gemaakt bij Medisch Centrum Scheveningen om over een buikwandcorrectie te praten ook al was het vooruitzicht van een groot litteken over de gehele breedte wel iets waar ik me op voorhand al erg nerveus over maakte.
Na een duidelijke uitleg van Dr. Stevens over de mogelijkheden moest de broek omlaag om een kijkje te nemen naar de zwemband….zijn reactie…”Maar hier ga ik niet in snijden, met liposuctie heb ik in 15 minuten weg waar jij al 6 jaar voor traint!” De keuze werd snel gemaakt en tijdens de rit naar huis werd met de mobiel direct een afspraak gemaakt voor half juni.
Alleen dan de reacties van mijn vriendenkring “Je bent al zoveel kwijt, kijk hoe je eruit zag 6 jaar geleden, waarom dit dan ook nog, is toch helemaal niet nodig” Voor mij was het nu net dat punt op de “i” en dat krijgt niemand uit je hoofd hoe goed het ook bedoeld is!
Juni 2006:
Normaal ben ik behoorlijk nuchter wanneer er een operatie gaat plaatsvinden want naast de borstoperatie en de komende liposuctie heb ik bijna 10 operaties doorstaan dus de OK ken ik inmiddels wel van binnen. Dit keer was ik echter bloednerveus en misschien wel door alle negatieve reacties die ik inmiddels had geïncasseerd. Was ik maar niet zo open geweest en had ik het maar lekker voor mezelf gehouden!
Met lood in mijn schoenen ging ik op maandag naar de Binckhorst en probeerde toch nog beetje stoer over te komen bij de receptie. Eenmaal in mijn kamertje kwam Dr. Stevens even “langs” om e.e.a. aan te tekenen op mijn buik en daar gingen we…..
De verdovingsprikjes vielen mee (al hadden gezegd dat dit het enige pijnlijke zou zijn), alleen toen kwam die buis in mijn buik om de verdovingvloeistof erin te spuiten en daarna alles af te zuigen…..in het midden viel het reuze mee, je voelt iets heen en weer gaan (een soort kneden), maar bij de randjes van het gebied….ik kon Dr. Stevens wel wat doen, dit was niet leuk! En dan nog vragen of ik een kijkje wilde terwijl ik, als het op televisie is, er al niet zo lekker van wordt….
Maar….aan alles komt ee eind en de liposuctie was, zoals beloofd, snel gepiept…was dit nou alles? Ik kon de hele wereld aan en ’s-avonds stond ik thuis vrolijk te koken, heb nog een strijkje weggewerkt en kon het ook niet laten nog even achter mijn pc-tje te gaan zitten. De nacht verliep uitstekend, nergens lekkages zodat ik dus de volgende ochtend echt het idee had dat het inderdaad “snel gepiept” was. Of ik donderdag mee uit eten ging….geen probleem!
In de middag heb ik de bandage van mijn buik afgehaald om een kijkje te nemen naar het resultaat en dit was echt super….ik was in de wolken. Als er geen pleisters op de sneetjes hadden gezeten had ik ze nooit gevonden… zo klein!
Toch bleek alles meer inspanning te kosten dan ik in eerste instantie dacht en heb ik me de
1ste week rustig gehouden en het etentje ook maar afgezegd.
De 2de week ben ik voorzichtig weer gaan fitnessen (geen buikspieroefeningen!) omdat dat zo in mijn schema zit ingebakken en ik chagrijnig wordt als ik dit niet kan. Alles liep op rolletjes dus wat had ik te klagen…
De 3de week mocht de bandage eraf en toen dacht ik…zo dit was het dan! Nou…mooi niet dus….Op kantoor begon de vakantie periode en ging mijn secretaresse weg…ik mocht zowel haar als mijn werk doen…onze nieuwe boot werd afgeleverd en moest natuurlijk spik en span want de week daarna moesten we zelf met deze boot op vakantie….toch nog maar een feestje organiseren voor 50 man om de boot officieel te dopen…computercrash…wasmachine kapot….mijn buik vond dit niet leuk en stond in de 4de week bol van de stress met allemaal bobbels die ik nog niet eerder had gezien. Oké, hier schrok ik van, maar het deed ook nog een keer zo’n pijn! Mijn blijheid maakte plaats voor bangheid en deels ergernis…had iedereen dan toch gelijk gehad dat ik stom geweest was dit te laten uitvoeren…Als mijn vrienden informeerden durfde ik er niet echt voor uit te komen dat het eigenlijk wel tegenviel…nee hoor alles gaat natuurlijk perfect…Hmmm
In de 5e week gingen we dan zelf op vakantie met de boot en zat ik mezelf nog wel in de weg. Eindelijk in de 6de week had ik opeens een dag geen pijn gehad…joepie! De rust deed me goed, de bolle buik werd weer een platte buik en de bobbels werden minder.
Na de vakantie ben ik 2x in de week naar endermolgie massage gegaan, ben dagelijks 5 minuten met mijn buik op de powerplate gaan liggen en heb 2x daags mijn buik ingesmeerd met lipostretch zalf om de huid elastisch te houden.
September 2006:
Laatste controle bij Dr. Stevens…hij is tevreden, ik nog niet helemaal. Ja, ik ben zo plat als een dubbeltje… heerlijk met kleren aan! Alleen in mijn blootje…de bobbeltjes zitten er nog een beetje maar ik moet het wel de tijd geven die ervoor staat….volgend jaar zomer zullen ze echt wel weg zijn!
