Endoscopische voorhoofdslift & bovenooglid- correctie
Het is alweer 5 maanden geleden dat Dr. J. Stevens mij geopereerd heeft. De reden hierachter is dat ikzelf vond dat ik een vermoeide en sjagerijnige blik had. Ook hoorde ik met werk steeds vaker opmerkingen, en moest mijzelf dan verdedigen, of ik maakte het af met een grapje dat mijn gezicht dan gewoon lekker zat. Ook s’avonds met tv kijken begon ik te merken dat ik last kreeg (altijd maar mijn wenkbrauwen optrekken). Ik wilde dus een ooglidcorrectie en zo ben ik bij Dr. Stevens terecht gekomen. Hij adviseerde mij een endoscopische wenkbrauwlift en een ooglidcorrectie dus dat viel wel een beetje tegen als je van een ooglidcorrectie uitgaat. Hij heeft mij twee weken later het verschil uitgelegd tussen de resultaten als ik maar één van de twee behandelingen zou ondergaan.
De wenkbrauwlift sloot het best aan bij mijn wensen en bij mijn klachten en de ooglidcorrectie kan ik dan altijd nog een keer laten doen over een paar jaar. De dag van de operatie was ik wel een beetje nerveus maar de verpleegsters waren heel aardig en stelde me ook op mijn gemak. Eenmaal op de operatietafel na de verdoving vliegt de tijd, ik had het idee dat ik na 20 min weer teruggebracht werd maar alles in totaal zijn ze toch een klein uurtje met je bezig, tijdens de operatie heb ik gewoon met Dr. Stevens gepraat en ook meegekeken. Zoals hij beloofd had zou ik geen pijn hebben en mij er wel doorheen praten. Hij heeft woord gehouden,….het ergste aan de hele operatie vond ik de verdoving maar dat is een paar tellen. Eenmaal op de kamer wordt je door de verpleging goed verzorgd, kreeg een lekker bakkie thee en crackers en cup a soup en ze hebben steeds gekoeld, dus dat was helemaal prima. Thuis ben ik ieder uur blijven koelen en de pijn was goed te doen, ik heb één nacht aan de paracetamol en diclofenac gezeten maar ben daar de volgende ochtend al mee gestopt. De eerste paar dagen trek je natuurlijk geen volle zalen met je blauwe ogen maar na een dag of acht was het aardig weggetrokken en ben ik weer rustig aan wat gaan doen op werk.Na twee weken mochten de krammetjes eruit wat waarna je eigenlijk na korte tijd niks meer van het litteken ziet. Ik heb nog wel een klein beetje de pech gehad dat de inwendige hechtingen naar buitengroeiden. Maar iedere keer als ik twijfelde of het wel goed was en ik belde kon ik dezelfde dag nog langskomen om het te checken. Na ongeveer drie weken toen ook alle verkleuringen uit mijn gezicht weg waren begon het bij mensen toch op te vallen, en komen de vragen of opmerkingen dat je er goed uitziet of dat je straalt. Ik zeg: doel bereikt en Dr. Stevens heel erg bedankt.
