B oorcorrectie
Toen ik in de pubertijd terecht kwam en dus uiterlijk ineens belangrijk voor mij begon te worden zag ik dat mijn oren wat afstaand waren, reden dus om mijn haar niet meer in een strakke staart naar achteren te dragen.
Ik had mijn haar eigenlijk altijd los en als het nodig was om een staart te dragen droeg ik het altijd over mijn oren, maar wel elke keer controleren dat mn oren niet door mijn haar heen staken want dat gebeurde ook wel eens.. en als dat zo was en ik daar waarschijnlijk een tijdje mee rond gelopen had maakte me dat zo ongelukkig en onzeker.
En aangezien ik werkzaam was (ben) in de horeca en om hygienische redenen je altijd je haren in een staart naar achteren moet dragen werd ik er elke dag mee geconfronteerd.
Het werd eigenlijk automatisme om tussendoor ff snel naar de spiegel te lopen om te kijken of mn haren nog steeds over mijn oren heen zaten en tussendoor voelde ik ook altijd of ze er niet weer tussendoor staken.
Als ik thuis kwam deed ik ook altijd omdat mijn haar best lang is mijn haren met klemmen in een knot bovenop mn hoofd zodat ik lekker thuis mn dingen kon doen zonder hinder van losse haren maar zodra als de deurbel ging deed ik altijd eerst mn klemmen uit mn haar om met los haar de deur te openen, dat werd ook een normale handeling, maar eigenlijk best absurd.
En als het in de zomer weer eens 30 graden was en iedereen lekker zn haren uit zn nek had dmv een hoge staart voor de warmte, had ik nog liever een broeierige, bezwete nek dan dat ik lekker luchtig mijn haren opgestoken had, mijn haar liet ik dus altijd los maar het liefst had ik het ook lekker uit mijn nek.
Daarbij kreeg ik ook nog eens opmerkingen van mensen om mij heen die het dan toch ook opvielen en mij daar dan mee confronteerde... alsof ik dat zelf niet wist, en dat maakte mij nog onzekerder.
Redenen zat dus om er iets aan te laten doen, ik wilde dit al heel lang, en al een paar keer pogingen ondernomen maar elke keer niet doorgezet omdat ik het toch best eng vond en het uiteindelijk niet werd vergoed.
Toen deze zomer had ik eindelijk een centje gespaard en had mezelf beloofd dat ik het deze winter gewoon zou doen, ik liep er immers al zo lang mee rond, het was geen bevlieging.
Na een hoop gegoogle, vergelijkingen en adviezen ben ik terecht gekomen bij drs. Stevens.
Ik had eerst een intakegesprek met hem, hij legde me alles goed en rustig uit en beantwoorde mijn vragen, het voelde goed en ik besloot de datum van de operatie vast te leggen, die was al heel erg snel, 2 weken later!!!
Een paar dagen voor de operatie was ik superzenuwachtig en zat zelfs te denken om af te bellen van de zenuwen haha, heb het maar gewoon over me heen laten komen en werd 8 uur sochtends verwacht, ik kreeg een kalmerings tablet en een pijnstiller van een hele aardige verpleegster, drs. Stevens kwam nog even met me praten en foto`s nemen en toen mocht ik mee naar de operatiekamer, daar mocht ik zelf op tafel gaan liggen en kreeg een soort roesje via een injectie in mn been toegediend, ook kreeg ik wat prikjes rond mijn oren en toen na een paar minuten is hij begonnen.
Ik heb niks gevoeld, ik heb wel alles meegemaakt maar dat was niet eng, het was net of je bij de kapper zat, beetje gefriemel aan je hoofd, niks engs aan.
Na een uurtje was het klaar, drs. Stevens hielp me van tafel af en ik liep gewoon zelfstandig naar mn bed in mn kamertje om daar te wachten op mn ouders die ondertussen al gebeld waren door de verpleegster om mij te komen ophalen.
Toen de verdovingen waren uit gewerkt voelde ik nog steeds geen pijn alleen gevoelloos, ik had braaf allerlei pijnstillers in huis gehaald en ik zal eerlijk zeggen, ik heb alleen de eerste nacht 2 genomen maar niet eens voor pijn maar meer uit voorzorg, daarna heb ik er geen 1 meer genomen, was niet nodig.
Ik had verband om mn hoofd, dat moest een paar dagen blijven zitten, liefst zo lang mogelijk, maar door slapen en bewegen zat ie na 5 dagen los en mocht ik hem af doen en hem vervangen door een haarband die strak op mn oren zat.
Nog steeds geen pijn, het is me 100% meegevallen, ik zou het zo weer doen, als ik dit geweten had had ik veel eerder geld opzij gelegd ervoor.
Het ergste vond ik dat ik een week mn haar niet mocht wassen, nou als dat het ergste is.. ;) ik kan het iedereen die het wel graag wil maar ook niet durft aanraden.
Na een week had ik controle bij een hele lieve verpleger, ik moet zeggen dat de verpleging ook heel erg lief en meelevend is.
Nu (na 6 weken) had ik een controleafspraak bij drs. Stevens, hij vond het er goed uitzien, hij heeft weer foto`s gemaakt,
alleen nu gaan de hechtingen eruit groeien en daar heb ik wat jeuk en prikkelingen van, en als je slaapt en op een oor ligt kan het een beetje gevoelig zijn, dat was het.
Ik heb vandaag voor het eerst op mn werk zonder schaamte een strakke staart naar achteren gedragen, het voelde heerlijk, de zomer komt er ook weer aan dus voor het eerst deze zomer geen bezwete nek meer voor mij :D
Ben er heel blij mee en wil ook bij deze drs.Stevens bedanken.
Mvg B uit Den Haag
