Nieuwe prothese na zwangerschap
Doel en verwachting van de operatie: Mooie en zo natuurlijk mogelijk uitziende borsten dmv een borstlift en (nieuwe) prothesen. Augustus 1998 ben ik geopereerd, een borstvergrotende operatie met silicone prothesen. In 2003 was ik zwanger van mijn zoontje en mijn borsten namen een schrikbarende omvang aan. Na de zwangerschap bleven mijn borsten ondanks de prothesen slap. De siliconen zijn in 1998 via een incissie in mijn oksels ingebracht, gevolg hiervan dat de prothesen onder de borstspier zaten maar vrij hoog. Dat was voor mijn zwangerschap geen probleem maar erna zag het er best raar uit, hoog zaten de siliconen en daaronder hing mijn eigen borstweefsel. Dus weer moed bij elkaar geraapt en opnieuw opereren. Dr. Stevens heeft de procedure goed uitgelegd en ik was er klaar voor/had er zin in.
26 maart 2009 onderging ik de operatie, een operatie die prima verliep. Toen ik mijn nieuwe borsten voor het eerst zag was ik meteen blij, zag er heel mooi uit. Vol en weer mooi van vorm. Het genezingsproces ging eigenlijk heel goed, totdat.....ergens in de eerste week van april er een grote rode plek op mijn rechterborst verscheen rond het litteken. Een paar dagen later viel er een gaatje in mijn litteken en die werd steeds groter. Op een gegeven moment kwam er tweede gaatje bij en de twee afzonderlijke gaatjes werden 1 gat. Toch wel lichtelijk in paniek nam ik contact op met de kliniek, telefonisch werd ik iets gerust gesteld door Dr. Schumacher maar hij wilde wel dat ik de volgende dag naar de kliniek kwam zodat Dr. Stevens er naar kon kijken. Tot die tijd moest ik de wond ieder uur spoelen met lauw water, iets wat ik toch al deed. Voor mij was het gat een onoverkomelijk iets, zo groot als een 2 euro munt en ik kon het onderliggende weefsel zien. Geloof me dat wil je niet zien op je mooie, nieuwe borsten.
's Morgens weer gebeld en ik mocht meteen komen, Dr. Stevens zou er tijd voor vrij maken.nEenmaal aangekomen, inmiddels met knikkende knieen want je bedenkt toch allemaal horror-verhalen kwam Dr. Stevens me halen, hij haalde voorzichtig het verbandje weg en zei.....OOHHHH is dat het.....alle zorgen verdwenen meteen. Hij vertelde dat hij dit wel vaker had gezien, niet vaak maar wel eens. En dat de wond en het weefsel er goed uitzag en goed schoon was. Hij hoefde er verder niets aan te doen, hij verzekerde me dat de huid en weefsel uit zichzelf binnen 3 weken naar elkaar zou groeien, het enige wat ik moest doen was zorgen dat het goed schoon zou blijven en er een vet gaasje opdoen ipv gewoon verband omdat dat in het weefsel zou kunnen blijven plakken, en dat doet zeer bij het verschonen. Zo gezegd zo gedaan het gat werd steeds kleiner.....en toen begon mijn linker borst, hetzelfde verhaal alleen dan 1 kleiner gaatje, maar ik wist nu wat me te doen stond. Die periode ben ik wel wekelijks bij Dr. Stevens geweest om het te laten controleren. Eerst was ik nog bang dat het litteken misschien operatief mooi gemaakt moest worden maar dat is helemaal niet nodig. De gaten zijn netjes dichtgegroeid en je ziet er nagenoeg niets meer van. Tot op de dag van vandaag weten we eigenlijk niet wat de reden is geweest waardoor dit gebeurde. Dr. Stevens vertelde nog dat het wel voorkomt bij mensen die roken maar dat doe ik niet......Dus ja het was gewoon dikke pech, maar het is wel goed gekomen door geduld en de goede nazorg die Dr. Stevens geboden heeft.
